Dedektyw Zoe
odcinek 1
cz 2
-Lusi!-krzyknęłam zniecierpliwiona - JAK BYŁO?!!!
Lusi zaczęła coś mamrotać a potem powiedziała powoli i ostrożnie:
- Byłyśmy w parku... bawiłyśmy się chowanego.. znalazła mnie , była moja kolej...liczyłam, żeby się schowała a w tym czasie zrobiło się ciemno... nie lubie być po ciemku w parku, więc przyszłam do domu.- zakończyła tak samo ostrożnie jak zaczęła.
- Lusi!!!!!!!!!!! - wrzasnęłam - jak mogłaś! Ona ma 5 lat!!! A jeśli ona tam jest... ciągle w parku. Sama!
Nagle uświadomiłam sobie, że nie moge na nią krzyczeć, bo powiedziała prawdę. Zadziałałam inaczej.
Postanowiłam wziąść sprawy w swoje ręce. Wolałam poszukać jej bez Spika, bo tylko coraz bardziej by sie denerwował. Zadzwoniłam więc do przyjaciół, iż była prawie 11 w nocy, ale to była wyjątkowa sytułacja! Szybko przyszli i poszliśmy do parku. Jedna z koleżanek zgodziła się popilnować Lusi.
Mieliśmy komórki w pogotowiu oraz latarki. Po dwóch godzinach usłyszałam cichy płacz...
Dochodził zza drzewa. Maleńka!!! Tak, to była ona. Szybko obdzwoniłam wszystkich przyjaciół , że znalazłam zgube. Przyszli a Mała mnie zobaczyła.. i rzuciła mi się w ramiona!!!
- Maleńka! - krzyknęłam - co się stało?
Ale mała dygotała z zimna i postanowiłam, że przenocuije u nas.
Pożegnałam przyjaciół i wróciłam do domu.
Mała opowiedziała jak to się stało:
Bawiły się w chowanego i ona schwała się za swoim ulubionym drzewem. Zrobiło się ciemno i szukała światła. Zobaczyła płomień. Poszła w jego strone. Myślała ze to ktoś z latarką kto jej pomorze. To była latarnia. Przypomniała sobie, że na drzewach niedaleko od tego, za którym sie schoewała są odblaskowe znaki , jak wyjść z parku. Ale niemogła znaleść tego drzewa i zabłądziła na całego.
Następnego dnia zaprowadziłam ją do a, ale prosiłam, by nie opowiadała o tym, jak sie znalazla.
Tego dnia sczęśliwa polożyłam sie spać. Szczęśliwa, że wczoraj znalazłam Maleńką!
...The End...
PAPAPAPAPPPPPPPPPAAAAAAAAAAA!!! (:-D
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz